Staðlar fyrir val á hamarblöðum fyrir mismunandi efni

Aðallega með efni og notagildi. Eftirfarandi er greining á nokkrum algengum efnum fyrir hamarblöð og viðeigandi efniviði:

Lágkolefnisstál: Hamarblöð úr lágkolefnisstáli henta vel til almennrar mulnings á efnum, svo sem korni, strái o.s.frv. Kosturinn er lægri kostnaður en minni slitþol og hörka, sem gerir þau hentug til að meðhöndla mýkri efni.

Miðlungs kolefnisstál: Hamarblöð úr miðlungs kolefnisstáli hafa góða hörku og slitþol, hentug fyrir efni með miðlungs hörku, svo sem trjágreinar, litlar trjágreinar o.s.frv. Það hefur góða endingu, en kostnaðurinn er tiltölulega hár.

Sérstakt steypujárn: Sérstakir steypujárnshamrar henta til að vinna úr harðari efnum eins og beinum, málmgrýti o.s.frv. Þessi tegund hamars hefur góða slitþol en er erfið í vinnslu.

Slökkvunarmeðferð: Hamarstykki sem hafa gengist undir slökkvunarmeðferð eru með meiri hörku og henta til vinnslu á efnum með mikla hörku eins og hnetum, beinum o.s.frv. Slitþol þeirra og endingartími eru tiltölulega langur.

Karburering og slökkvun: Hamarsstykkin sem hafa verið meðhöndluð með karbureringu og slökkvun hafa meiri hörku og slitþol og eru hentug til vinnslu á mjög hörðum efnum eins og steinum, málmgrýti o.s.frv. Þessi vinnsluaðferð getur aukið endingartíma hamarblaðsins verulega.

Volframkarbíð: Volframkarbíðhamar er eitt harðasta efnið á markaðnum í dag, hentugur til vinnslu á afar hörðum efnum eins og steinum, málmgrýti o.s.frv. Slitþol þess og endingartími eru mjög langur, en kostnaðurinn er tiltölulega hár.

Kostir og gallar hamarblaða úr mismunandi efnum eru eftirfarandi:

Lágkolefnisstál: Lágt verð, en lítið slitþol og hörku.

Miðlungs kolefnisstál: mikil hörku og endingu, en hár kostnaður.

Sérstakt steypujárn: gott slitþol en erfitt í vinnslu.

Slökkvunarmeðferð: mikil hörku og langur endingartími.

Kolvetni og slökkvun: mjög mikil hörku, langur endingartími en hár kostnaður.

Volframkarbíð: hefur mesta hörku og afar langan líftíma, en hæsta kostnaðinn.

Við val á viðeigandi hamarsefni þarf að taka tillit til þátta eins og hörku efnisins, vinnsluþarfa og kostnaðar.